تاثیر مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر کاهش افسردگی معلولان جسمی- حرکتی

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر کاهش افسردگی معلولان 25 تا 45 ساله معلول افسرده شهر کاشان انجام شد. در این تحقیق به شیوه نیمه تجربی، از بین معلولان افسرده مرکز کاشانه مهر کاشان در سال 1397، 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش 20) نفر) و گواه 20) نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. به این ترتیب، پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش، با استفاده از پرسشنامه در هر دو گروه آزمایش و گواه، پیش آزمون اجرا شد و سپس برای گروه آزمایش 8 جلسه 120 دقیقه ای آموزش تحلیل رفتار متقابل برگزار شد. در هر یک از جلسات یکی از مهارتهای اساسی مدل اریک برن آموزش داده شد. بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی بر روی هر دو گروه آزمایش و گواه پس آزمون و یک ماه پس از آن آزمون پیگیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد، آموزش مشاوره گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل، سبب کاهش معنیدار افسردگی (P ≥0/01) معلولان می گردد. نتایج آزمون اندازه گیری مکرر افسردگی در مقایسه دو به دوی مراحل آزمون، بین پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری اختلاف معنیداری را نشان داد (P ≥0/01) و پس آزمون و پیگیری در یک سطح آماری بودند. همچنین بین نمره های عامل (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) و گروه ها تفاوت معنیداری مشاهده شد .(P ≥0/01) با توجه به نتایج این تحقیق چنین به نظر میرسد که آموزش گروهی معلولان افسرده به شیوه تحلیل رفتار متقابل، میتواند به طور موثری سبب کاهش نمره افسردگی آنان گردد و در ارایه خدمات بهتر برای سلامت روانی معلولان جسمی - حرکتی مفید باشد.

Keywords:

مشاوره گروهی , تحلیل رفتار متقابل , افسردگی , معلولان جسمی- حرکتی