بررسی تجربی تاثیر انواع مواد ساینده بر زبری سطح در فرآیند پرداخت کاری بشکه ای

پرداخت کاری بشکه ای یکی از رایج ترین تکنیک های پرداخت کاری انبوه است، که از آن به منظور بهبود زبری سطح، پلیسه گیری، گرد ، کردن گوشه ها و افزایش خواص مکانیکی بر روی قطعات اعم فلز و غیر فلز استفاده می شود. هدف از این پژوهش بررسی میزان تاثیر گذاری زبری سطح اولیه نمونه ها، طول نمونه ها و زمان عملیات بر بهبود صافی سطح و کاهش زمان عملیات در فرآیند پرداخت کاری بشکه ای به منظور بالا رفتن راندمان کاری این فرآیند است. این آزمایش ها بهصورت عملی و با دستگاه پرداخت کاری بشکه ای که طراحی و ساخته شده و با سه نوع مواد ساینده اکسید آلومینیوم، ساچمه های فولادی و مواد سرامیکی بر روی نمونه هایی از جنس فولاد CK45 و در شرایط محیطی خشک انجام می شوند. هر کدام از این سه نوع مواد ساینده به صورت تکی در فرآیند آزمایش می شوند و اثر زبری سطح بر روی نمونه ها با توجه به زمان عملیات اندازه گیری و بررسی می شود. نتایج حاصله نشان می دهد که هر چقدر زمان کاری افزایش یابد، زبری سطح افزایش بیشتری می یابد. اثر این پارامتر خروجی در نمونه های طول بیشتر می باشد. همچنین مقدار زبری سطح اولیه نمونه ها در میزان زیری سطح خروجی موثر است. بدترین نتایج زبری سطح با اکسید آلومینیوم ایجاد شده، که تقریبا 29 درصد است. مواد سرامیکی نیز نتایج معقول تری نسبت به اکسید آلومینیوم حاصل می کنند، که تقریبا ٪64 درصد می باشد. ولی بهترین نتایج با ساچمه های فولادی صورت می گیرد، که توانسته است زبری سطح را تا ٪80 درصد بهبود دهد.

Keywords:

پرداخت کاری بشکه ای , زبری سطح , اکسیدآلومینیوم , موادسرامیکی , ساچمه های فولادی