بررسی نقوش پرندگان در هنر پارچه بافی دوره ساسانی

بدون تردید دوره ساسانیان را می توان یکی از دوره های درخشان فرهنگ و هنر در ایران دانست. نه تنها معماری بی نظیرش تجلی گاه اندیشه، ذوق و هنر است بلکه سایر مصنوعات به طور اعم و منسوجات و بافته های این دوره به طور اخص نشانه بارزی از فرهنگ متعالی این عصر است که با آداب و رسوم و اعتقادات مردم این دوره رابطه تنگاتنگ دارد. طرح ها و نقوش البسه مردم دوره ساسانی را نه تنها بر پهنه حجاری های طاق بستان و سنگ نگاره های فارس می توان مشاهده کرد، بلکه ظروف سیمین و زرین، مهره ها و گچ بری ها و نقاشی های دیواری نیز جلوه گاه فرم لباس ها و بخشی از تزیینات وابسته به آن می باشند. این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای تدوین شده است و هدف آن، معرفی و شناخت و بیان نقوش پرندگان کشف شده در هنر پارچه بافی دوران ساسانی هست. این نقوش در هنر پارچه بافی ساسانی بیشتر شامل: پرنده های آبی، خروس، طاووس، درنا، سیمرغ، عقاب، مرغابی و قرقاول می باشند که همه از مفاهیم بنیادی و شاید راز آمیزی برخوردارند. تنوع و زیبایی نقوش بافته ها نه تنها سرزمین پهناور ایران آن روز را در گستره خود داشتند، بلکه شامل آفریقا، کشورهای خاورمیانه، آسیای مرکزی و بخش هایی از اروپای شرقی و جنوبی و نیز کشور دوردستی چون ژاپن از تاثیر آن بی نصیب نمانده است.