بررسی نقش بازی و فعالیت های فیزیکی و تفریح در دوره آموزش ابتدایی در رشد شناختی دانش آموزان

دو نوع مداخله از طریق فعالیت های فیزیکی بر رشد شناختی کودکان وجود دارد: کمی و کیفی بر پایه تغییر سطح دشواری وظیفه و با استنباط درگیری ذهنی. یک باور وجود دارد که انجام فعالیت های فیزیکی فراتر از خوشی آنی و اجرای تمرینات دقیقه ای است. تحقیقات نشان می دهد که تاثیر فعالیت فیزیکی و ورزش بر عملکرد آموزشی کودکان با تغییراتی بر شناخت متمرکز شده است. کودکان مهمترین سرمایه های ملی و آینده هر جامعه هستند پس نحوه رشد آنها در کودکی یکی از مولفه های سلامت جامعه است. یک بحث وجود دارد که سطح عملکرد شناختی کودکان یک رابطه مثبت با عملکرد آموزشی آنها دارد. رشد شناختی، رشد فرآیند درونی ذهنی است که افراد به کمک آن یاد می گیرند، تفکر می کنند و به خاطر می سپارند. رشد هر شخص بی نظیر و منحصر به خودش است. بازی هر نوع باشد می تواند تمام جنبه های رشد کودک و مهارت های اساسی او را به گونه ای مثبت تحت تاثیر قرار دهد. مهارت ای شناختی یکی از مولفه های یادگیری به ویژه در مدرسه است. بازی های موثر و آموزشی به کودک در بادگیری زبان، رشد مهارت های مشکل گشایی و داشتن ارتباطات اجتماعی کمک خواهد کرد.امروزه بازی درمانی مهمترین روش برای درمان اختلالات روانی و عاطفی می باشد. در برخی از مدارس کشور های شرق آسیا در زنگ تفریح با مراقبه و سکوت، فرهنگ در خود نظاره کردن را به کودکان آموزش می دهند.