بررسی علل محیطی موثر در شیوع سالک و مشاهده پدیده نادر ابتلای چندباره به لیشمانیوز مرطوب و احتمال نوپدیدی آن در شهرستان ابرکوه

بیماری لیشمانیز ( Leishmaniasis) به عنوانیکی از مهمترین بیماری های من تقله به وسیله پشه خاکی بر اساس چهره بالینی به سه شکل V.L – .C.L – C.L دیده می شود ویکی از بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان می باشد که از راه نیش پشه خاکی ماده آلوده به انسان انتقال مییابد . لیشمانیوز جلدی به دو فرم شهری و روستایی دیده می شود و هر دو فر م آن در ایران وجود دارد و تا کنون کانونهای مختلفی از آن در نقاط مختلف کشور شناسایی شده است ولی کانون های نامشخص دیگری نیز وجود دارد که نیاز به مطالعه بیشتری دارند . کنترل لیشمانیوز معمولاً به خاطر پیچیدگی اکولوژیک و اختلافات اپیدمیولوژیک بیماری در کانونهای آن با تجویزیک روش کلی میسر نبوده و لذا روش کنترل باید با توجه به شرایط و عوامل مختلف و همراه با پایش و ارزیابی تدوین و به مرحله اجرا گذاشته شود که بررسی حاضر نقطه شروعی برای این امر مهم می تواند تلقی گردد . بررسی حاضر شهرستان ابرکوه که سالک بیماری بومی م نطقه است انجام شده، با توجه به اینکه فعالیت های صورت پذیرفته نظیر جونده کشی و درمان بطور موثر در منطقه انجام گردیده، ولی با بررسی موارد ابتلا و تحلیل آماری مشاهده گردیده که روند موجود در بهبود شرایط کمتر تاثیر داشته، و حتی مواردی که برای چندمین بار به سالک مبتلا گردیده اند بطور قابل ملاحظه ای مشاهده گردیده است، استنباط انجام شده دخیل بودن عوامل محیطی در شیوع سالک در شهرستان ابرکوه می باشد لذا در این مقاله به بررسی عوامل محیطی مؤثر در شیوع سالک در این شهرستان می پردازیم.

Keywords:

سالک , پشه خاکی , علل محیطی , ابرکوه