تاثیر اشتغال زنان بدون همسر بر کاهش میزان آسیب پذیری آنان

زنان بدون همسر از جمله گروه های آسیب پذیر اجتماعی هستند که با مشکلات و موانع زیادی مواجهند. قرار گرفتن در چنین موقعیت و جایگاه اجتماعی در بخش قابل توجهی از حالت ها زمینه ساز گسترش سایر آسیب های اجتماعی نیز می شود. متاسفانه در جامعه کنونی ما زندگی زنان پس از ترک یا از دست دادن شوهر غالبا با ابهامات و مخاطراتی روبروست از جمله سرپرستی فرزندان به تنهایی، سختی مشکلات اقتصادی، زندگی در تنهایی و همراه با افسردگی و ناامیدی. از این رو به نظر میرسد که اشتغال در کنترل و کاهش آسیب و تقویت هویت زنان بدون همسر تاثیر بسزایی دارد و نوع شغل و محیط کار و زندگی کاری آنان تاثیری در کاهش تمایل به آسیب پذیری آنان خواهد داشت. بر این اساس سوال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا اشتغال زنان بدون همسر بر کاهش آسیب پذیری آنان تاثیرگذار است یا خیر و در صورت تاثیرگذاری، اشتغال بیشترین تاثیر را بر کاهش کدام یک از انواع آسیب های محتمل خواهد داشت پس از مرور ادبیات تحقیق و مبانی نظری از نظریه های زنان و اشتغال، تیوری قدرت، تیوری آنومی و ... در چهارچوب نظری استفاده شد و بر این اساس فرضیه های تحقیق تدوین شد. در این پژوهش از روش تحقیق پیمایشی بهره گرفته شد. جامعه آماری این پژوهش زنان بدون سرپرست شهر تهران هستند که جمعیت آنها مطابق با اطلاعات سرشماری سال 95 مرکز آمار 4952 نفر بوده است. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 383 نفر بدست آمد و با استفاده از پرسشنامه گردآوری اطلاعات انجام شد. برای آزمون فرضیات از آزمون میانگین، آزمون همبستگی و تحلیل واریانس استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که تمام فرضیات پژوهش تایید شدند. به عبارت دیگر اشتغال زنان سرپرست خانوار بر کاهش آسیب های اقتصادی، اجتماعی، روحی، فرهنگی معنوی و جسمی آنان تاثیر دارد و بیشترین تاثیر را بر کاهش آسیب های اقتصادی آنان دارد. در پایان نیز بر اساس نتایج تحقیق پیشنهادهای کاربردی و محدودیت های تحقیق ارایه شد.

Keywords:

زنان سرپرست خانوار , اشتغال زنان , آسیب های معنوی , آسیب های اجتماعی , آسیب پذیری زنان