نوستالژی در داستان شادکامان دره قره سو – علی محمد افغانی

نوستالژی در آثار افغانی- شادکامان دره قرهسو نقش فراگیر، جهت دهنده و تعیین کننده دارد. او از نوستالژی به عنوان ابزار هنری برای نوشتن داستانهایش بهره برده است. برخی داستانهای او مانند شوهر آهو خانم در واقع با محوریت نوستالژی شکل گرفته اند. به هر روی، نوستالژی رایج در آثار او اغلب فردی و مستمر است و علت اصلی ایجاد آن، حسرت دوران گذشته، فقر و بیکاری و تنهایی قهرمان میباشد. مهمترین علایم نوستالژی در آثار او یادآوری خاطرات و احساس دلتنگی برای گذشته است. پرکاربردترین مولفه نوستالژی نیز در آثار او واژه ها هستند. در کل، علی محمد افغانی در آثار خود، زندگی اسفبار قشر آسیب پذیر جامعه، ناکامی در عشق، حسرت دوران کودکی و جوانی، فقر و گرسنگی را به زبان ساده به تصویر میکشد. در داستان افغانی با تقابل سنت و مدرنیته و انعکاس دردهای اجتماعی مواجه هستیم. همچنین تاثیرات حاصل از اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه در زندگی نویسنده در خلق آثار و نوستالژیک بودن آن نقش بسزایی داشته است. به طوری که بسیاری از مصادیق نوستالژی و حسرت گذشته در نوشته های او از مشکلاتی نشات میگیرد که خود، آنها را تجربه کرده است. همچنین غم غربت از مهمترین دغدغه های افغانی در آثار اوست و دیگر اینکه واقعیات اجتماعی تا اندازه زیادی در ایجاد نوستالژی در آثارش نقش داشته است.

Keywords:

علی محمد افغانی , نوستالژی , حسرت گذشته , شوهر آهو خانم , شادکامان دره قره سو , بافته های رنج.