بررسی تشبیه و استعاره در قصاید محمد ولی دشت بیاضی

میرزا محمدولی دشت بیاضی از شاعران سده ی دهم هجری است. مدح و ستایش پادشاهان صفوی یکی از زمینه های شعر اوست. در قصیده از شاعران پیشین تقلید می کند. یکی از ویژگی های شعر ولی استفاده از صنایع بدیعی است. از جمله صنایعی که بیشترین کاربرد را در شعر او دارد تشبیه و استعاره و تشخیص است و از انواع مختلف تشبیه استفاده کرده است. اما از میان انواع تشبیه در قصاید ولی تشبیه محسوس به محسوس، معقول به محسوس، بلیغ اضافی، مقید به مفرد، مفرد به مفرد و تشبیه مفروق از بسامد بیشتری نسبت به انواع دیگر برخوردار است . از میان انواع استعاره، استعاره مکینه از نوع تشخیص کاربرد بیشتری دارد. عناصر تشبیه ساز در قصاید ولی بیشتر از طبیعت، دریا، آسمان گرفته شده است و نشان دهندهی انس و علاقه ی او به این پدیده ها بوده است و این عناصر در ذهن او باعث خلق تشبیهات زیبا و خیال انگیز شده است.

Keywords:

میرزا محمد ولی دشت بیاضی , تشبیه , استعاره , تشخیص