بررسی و تحلیل سبکی تاریخ فرشته

کتاب تاریخ فرشته نسخه منحصر به فردی است که محمد بن قاسم بن هندوشاه استرآبادی نگاشته است. وی این کتاب را در نیمه اول قرن دهم تالیف کرده است. استرآبادی در تاریخ فرشته به شرح حوادث سلاطین مسلمان هند پرداخته است. مولف پزشک و کارگزار سلاطین احمدنگر و بیجاپور هند بوده وی به دلیل موقعیت خاصی که در دربار ابراهیم عادلشاه دوم داشت، در اغلب ماموریت های سیاسی شرکت میکرد. استفاده از واژگان کهن، لغات هندی و عربی، اسامی مربوط به امور دیوانی و مسایل جنگی و...در چارچوب تشبیه و کنایات و ضرب المثل باعث کشش و جذابیت نثر او شده است. آنچه که این کتاب را از سایر آثار دیگر متمایز کرده روایت وقایع تاریخی بدون کوچکترین نشانه ای از تعصبات مذهبی است.این پژوهش در پی آن است پربسامدترین مشخصه زبانی و ادبی که در این کتاب به عنوان ویژگی برجسته مطرح است، شناسایی شود تا با تحلیل آنها بتوانیم خوانندگان را با سیر اندیشه و جهان بینی نویسنده آشنا سازیم.

Keywords:

سبک شناسی , تاریخ فرشته , سطح زبانی , سطح ادبی , سطح فکری