کاربرد قیدهای تنوین دار در متون منثور تاریخی تاریخ بلعمی، تاریخ بیهقی، التوسل الی الترسل، تاریخ جهان گشا
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 702
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SLMP-3-3_002
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
تنوین یک نشانه خطی است که از زبان عربی به فارسی راه یافته. در زبان فارسی، تنوین نصب یا دو زبر نسبت به گونه های دیگر تنوین، کاربرد فراوان تر و چشمگیرتری دارد. نقش دستوری واژگان تنوین دار در زبان های عربی و فارسی متفاوت است. در این مقاله کاربرد قیدهای تنوین دار (منون) در متون منثور؛ تاریخ بلعمی (قزن چهارم)، تاریخ بیهقی (قرن پنجم)، التوسل الی الترسل (قرن ششم) و تاریخ جهانگشا (قرن هفتم) بررسی شده است. پژوهش نشان می دهد که علامت تنوین از طریق ترجمه ی قرآن کریم و آثار عربی، وارد زبان فارسی شده و در هر دوره کاربرد بیشتری یافته است. همچنین به نظر می رسد دلیل گرایش فارسی زبانان به استفاده از تنوین نصب یا دو زبر علاوه بر معنای قیدی داشتن منصوبات عربی، مربوط به ویژگی های آوایی و تاریخی خود زبان فارسی نیز می باشد.
Keywords:
Authors
عزیزه نیدی
عضو هییت علمی دانشگاه فرهنگیان، پردیس بنت الهدی صدر بوشهر