جایگاه حسن نیت در فقه امامیه
Publish place: The Journal of Islamic Law Research، Vol: 15، Issue: 1
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 402
This Paper With 25 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ILRJ-15-1_002
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
حسن نیت به معنای انجام وظایف به صورت صادقانه، منصفانه، معقول که دو طرفقرارداد یا اشخاص ثالث مرتبط با قرارداد از یکدیگر انتظار دارند، همراه با اهتمامبه رعایت حقوق و منافع دیگران و دوری از هرگونه سوءنیت و فری بکاری است ومفاهیم فرافقهی، صداقت، عدالت، انصاف، قواعد فقهی چون اصل لزوم در عقود،لاضرر، احسان و اصل صحت، از مبانی اصل حسن نیت در منابع اسلامی است.بنابراین، شارع مقدس حسن نیت را در حمل افعال و رفتار مسلمین بر صحتامر مسلم م یداند و در اوفوا بالعقود بر آن تاکید می ورزد و در بسیاری از موارد به صورت سلبی مانند نهی از غش، غرر و تدلیس و به طور کلی نهی از فریب وخدعه به بیان مصادیق حسن نیت اهتمام دارد؛ ازاینرو، با عنایت به اینکه فقه امامیهمنبع اصلی حقوق ایران است، قانون گذار می تواند با الهام از آموزه های فقهی واخلاقی نسبت به وضع ماده قانونی در زمینه شناسایی اصل حسن نیت به روشنیاقدام نماید. در این نوشتار به اختصار به برخی از رهیافت های اصل حسن نیت درعقد بیع و عقد وکالت اشاره شده است.
Keywords:
Authors
سیدابوالقاسم تقیبی
دانشیار فقه و حقوق خصوصی دانشگاه شهید مطهری
ابراهیم تقی زاده
دانشیارگروه حقوق خصوصی دانشگاه پیام نور
عباس باقری
دانشجوی دوره دکتری حقوق خصوصی دانشگاه پیام نور