کاربرد تکنولوژی پرینت سه بعدی در صنعت ساختمان سازی، طرح مزایا محدودیتهای آن در جهت توسعه پایدار

تکنولوژی ساخت افزایشی (AM) که به طور معمول با نام تجاری چاپ سه بعدی شناخته می شود، امروزه یک تکنولوژی نوظهور در زمینه ساخت تولید قطعات اجسام به حساب می آید. چاپگرهای سه بعدی، در طول زمان رشد چشم گیری کرده اند، به نحویکه در حال حاضر انواع چاپگرهای سه بعدی از نوع رومیزی تا مدل های بسیار بزرگ وجود دارد استفاده می گردد. در این روش با ساخت لایه هایی به چاپ جسم مورد نظر پرداخته می شود، همچنین این روش امکان انبوه سازی ساخت اجسام با اشکال پیچیده، که ساخت آنها با روشهای قدیمی مانند قالب گیری بسیار سخت پرهزینه است را فراهم می کند؛ از مزایای مهم آن می توان به کاهش هزینه، افزایش سرعت، افزایش دقت ساخت، کاهش تولید پسماند کمک به توسعه پایدار اشاره کرد. از این رو، این تکنولوژی جایگاه خود را به خوبی در صنایع مختلفی چون صنعت خودرو، قالب ابزارسازی، ریخته گری، هوافضا، پزشکی، عمران معماری، نظامی غیره پیدا کرده است. استفاده از این تکنولوژی خودکار سریع برای بهینه سازی روش ساخت سازه های عمرانی مانند ساختمان ها پل ها با اشکال هندسی پیچیده در شرایط محیطی سخت خطرآفرین که محدودیتهایی به جهت روش اجرا قالب بندی دارد، بسیار کارآمد می باشد. در مقاله مروری فراتحلیلی حاضر، ابتدا به بیان مختصری از تاریخچه معرفی انواع تکنولوژیهای چاپ سه بعدی پرداخته شده، سپس به صورت تخصصی کاربرد این تکنولوژی در صنعت ساختمان سازی، با اشاره به تحقیقات علمی صورت گرفته در این زمینه عنوان شده است. در ادامه به معرفی پروژه های اجرا شده تا به امروز، بحث در رابطه با ویژگی مصالح قابل استفاده، مزایا محدودیتهای کاربرد این تکنولوژی در صنعت ساختمان بیان پیشنهادات برای ادامه تحقیقات پرداخته شده است.

Keywords:

تکنولوژی ساخت افزایشی , چاپ سه بعدی , بهینه سازی , صنعتی سازی ساختمان , مصالح نوین , توسعه پایدار