بررسی استفاده از متاکایولن در خواص مکانیکی بتن سبک خودتراکم تحت حمله سولفاته

با توجه به مزایای فراوان بتن خود تراکم مانند عدم نیاز به ویبره، کیفیت بالا، کاهش آلودگی صوتی هنگام اجرا و ... تمایل به استفاده از این نوع بتن به طور روز افزون در حال افزایش است. از سوی دیگر، یافتن راهی برای استفاده از سبکدانه ها به منظور کاهش وزن مرده سازه، کاهش اثرات مخرب زیست محیطی ومقابله با اثرات زلزله، ما را به سمت استفاده از مصالح جدید سوق می دهد. در این مطالعه به بررسی امکان ساخت بتن خودتراکم سبک سازه ای با دوام با پوزولان متاکایولن با درصد های 5، 10 و 15 وزنی سیمان پرداخته شده است. طرح اختلاط بهینه با نسبتهای ثابت طرح و تغییر متغیر پوزولان با اصلاح شاخص های جریان پذیری در محدوده مطلوب EFNARC و همچنین دسترسی به بتنی با وزن مخصوص مورد نظر (بتن سبک با استفاده از لیکا، پومیس و دیاتومیت) انتخاب شده است. آزمایش های مقاومت فشاری، اثر محیط سولفاته 5 و 10 درصد بر روی طرح اختلاط انتخاب شده صورت پذیرفته است. نتایج نشان می دهد استفاده از پوزولان های مختلف به خصوص متا کایولن در عین حال که باعث افزایش مقاومت بتن خودتراکم و نیز کاهش نفوظ پذیری این بتن می شوند. بهینه ترین درصد استفاده از پوزولان متاکایولن 10 درصد به همراه سبکدانه لیکا می باشد. با توجه به سبک شدن بتن موجود و کاهش مقاومت و دوام به واسطه مصالح سبک در صورت استفاده از طرح اختلاط مناسب و افزودن متاکایولن قابلیت استفاده سازه ای با دوام را دارا می باشند.

Keywords:

بتن سبک خودتراکم , دوام , پوزولان , متاکایولن , خواص مکانیکی , محیط سولفاته