تدوین و اولویت بندی معیارهای بهینه مکان یابی مراکز ورزشی در کلان شهرها (نمونه موردی: کلان شهر شیراز)

امروزه فضاهای ورزشی از مهم ترین کاربری های شهری هستند که نقشی اساسی در بهبود کیفیت زیستی و افزایش معیارهای زندگی مطلوب شهروندان دارند. در حال حاضر یکی از مهم ترین مشکلات موجود در شهرهای کشور استقرار نامناسب فضاهای ورزشی در میان سایر کاربری های شهری است، به نحوی که بسیاری از افراد جامعه به علت عدم دسترسی به آن ها نمی توانند از مکان های ورزشی به صورت مطلوب استفاده کنند و حل آن ها به برنامه ریزی و مدیریت مکان یابی و ساماندهی فضاهای ورزشی نیاز دارد. در این تحقیق که در کلان شهر شیراز انجام گرفته است پس از تبیین و تشریح موضوع و استفاده از نظرات خبرگان در این امر، معیارها و ضوابط موثر در مکان یابی اماکن ورزشی شناسایی گردید که عبارت اند از: هم جواری با کاربری های سازگار، عدم هم جواری با کاربری های ناسازگار، دسترسی به حمل ونقل عمومی، دسترسی به پارکینگ عمومی، دسترسی به شبکه معابر، تعیین شعاع عملکرد، توجه به کاربری های مصوب طرح تفصیلی، جمعیت جوان، تراکم جمعیت، سرانه ورزشی و عدم قرارگیری بر روی شیب نامناسب. به منظور تعیین اولویت هرکدام از معیارها، پرسشنامه AHP تهیه و توسط تعدادی از متخصصین امر تکمیل، سپس با تشکیل ماتریس مقایسه زوجی داده ها در نرم افزار Expert Choice امتیاز هر معیار تعیین، که دسترسی و جمعیت دارای بیشترین نقش و عوارض زمین کمترین تاثیر داشته اند.

Keywords:

مکان یابی , مراکز ورزشی , معیار , شهر شیراز