برنامه ریزی کوتاه مدت نیروگاه مجازی با در نظر گرفتن عدم قطعیت منابع تجدیدپذیر

مجموعه ای از منابع تولیدی و ذخیره کننده های انرژی الکتریکی به همراه مصرف کنندگان انرژی الکتریکی که با هم تجمیع شده اند، نیروگاه مجازی را تشکیل میدهند. در واقع عدم مصرف انرژی الکتریکی، نوعی تولید مجازی برای نیروگاه مجازی قلمداد میشود. در این مقاله روشی برای تجمیع و برنامه ریزی واحدهای بادی، میکروتوربین، خورشیدی، پیل سوختی و باتری ذخیره کننده نصب شده در یک نیروگاه مجازی، ارایه شده است. تابع هدف روش پیشنهادی، کاهش هزینه کل نیروگاه مجازی میباشد. این هزینه ها شامل هزینه نصب و روشن و خاموشسازی هرکدام از واحدها و همچنین هزینه خرید انرژی از شبکه بالادست و هزینه تلفات نیروگاه مجازی میباشد. میزان بار الکتریکی مصرفی (خانگی، تجاری و صنعتی) و قیمت بازار برق در شبانه روز به صورت متغیر در نظر گرفته شده است. با توجه به عدم قطعیت در توان خروجی توربین بادی و واحد فتوولتاییک و به منظور دستیابی به مدلی دقیقتر برای مجموعه نیروگاه مجازی، این توانها با استفاده از تابع توزیع احتمالاتی گوسی (PDF) و روش شبیه سازی مونتوکارلو (MCS) مدل شده اند. از روش بهینه سازی اجتماع ذرات غیرپارامتری (NP-PSO) برای حل مساله بهینهسازی استفاده شده است. برای تایید کارایی روش پیشنهادی، این روش بر روی یک شبکه توزیع استاندارد آزمایش شده است. نتایج شبیه سازی موید کارایی روش پیشنهادی است.