نقش رعایت مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان بر آلودگی شهری، بهره وری انرژی و اقتصاد مردم ( نمونه موردی شهر اصفهان)

مبحث نوزدهم مقررات مل6ی ساختمان مربوط به صرفه جویی در مصرف انرژی، به عنوان گامی ضروری در راستای ارتقای بهره وری انرژی در بخش ساختمان، در کشور ما به اجرا گذاشته شده است. این مقرراتاگر به طوری کارآمد تدوین شوند، پیوسته به روزرسانی شوند و ضمانت اجرایی داشته باشند، میتوانند ساختمان هایی با بهره وری انرژی بالاتر را باعث شوند. مطابق با ماده 33 قانون نظام مهندسی کشور، مسیولیت نظارت عالیه بر اجرای ضوابط و مقررات ملی ساختمان در طراحی و اجرای تمامی ساختمانها بر عهده وزارت مسکن و شهرسازی است. امروزه مقررات ساختمانی لازمالاجرا برای مصرف بهینه انرژی، عامل محرک مهمی برای گسترش فناوری های نوین در صنعت ساختمان محسوب میشود. در کشور ما این مقررات در قالب مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان اجرا میگردد.مبحث 19 مقررات ملی ساختمان در سال 1370 به تصویب هیات وزیران رسید و اجرای آن در ساختمان های کشور الزامی شد. این مبحث چندین بار بازنگری شده که آخرین آن در سال 1381 بوده و پس از بازنگری به تمامی ارگانهای کشوری ابلاغ شده است. در استان اصفهان برای ساختمان های جدیدالاحداث متاسفانه هنوز مبحث 19 مقررات ملی ساختمان اجرایی نگردیده است و این در حالی است که این کلان شهر با مشکلات عدیده ای در زمینه آلودگی هوای شهری و مدیریت آب شرب روبرو است، در مقاله ی حاضر، ابتدا به بررسی ضوابط الزام آور و توصیه ای مبحث 19 به تفکیک رشته های معماری، عمران، مکانیک و برق تشریح شده است و در ادامه به چالش های عدم اجرا و تاثیرات ا جرای این مبحث بر آلودگی هوای شهری و اقتصاد مردم برای یک سال و براساس آمار و اطلاعات موجود، مورد بررسی قرار گرفته است تا ضمن ارائه اهمیت موضوع برای مسیولین شهری در دستگاه های مربوطه ، موجب ارتقاء سطح آگاهی عامه مردم و مهندسین امر ساخت و ساز قرار بگیرد.