بررسی تاثیر پیش تیماربراسینواسترویید بر بهبود مقاومت آنتی اکسیدانی گیاه گوجه فرنگی در شرایط تنش کادمیم

سطح فلزات سنگین بیوسفر به طور فزایندهای از زمان شروع انقلاب صنعتی در حال افزایش است و آلودگی های ناشی از آنها باعث تخریب زمین های زراعی و اختلال در فرایندهای رشد و نمو گیاهان می گردد. فلزات سنگین فلزاتی هستند که دارای چگالی بالاتر از 6 گرم بر سانتی متر مکعب باشند. این فلزات به صورت گروه استخلافی در آنزیم ها (به عنوان کو آنزیم) و غشاها و کمپلکس ها قرار گرفته اند. گرچه مقادیر بسیار کم این فلزات ضروری می باشد، به آسانی توسط ریشه گیاه جذب و در غلظت های بالا سبب مهار فعالیت سلولی و رشد گیاهان می گردند. قابلیت حلالیت و تحرک کادمیم در سیستم خاک- گیاه به سمیت آن کمک می کند. تنش فلزات سنگین یکی از معضلاتی است که گیاهان با آن روبرو هستند که باعث کاهشمحصول، به تاخیر افتادن تکامل یا کاهش کیفیت آنها می شود. تاثیر بر رشد، تحریک نکروزگی، تخریب کلروفیل و تغییر در جذب و تثبیت کربن از اثرات سمیت کادمیم می باشد. در این پژوهش سعی شد تاثیر تنظیم کننده ی رشد براسینواسترویید بر بهبود رشد و کاهش تنش اکسیداتیو در گوجه فرنگی رقم oula تحت تنش کادمیم در شرایط هیدروپونیک بررسی شود.برای انجام این پژوهش، طرح در قالب کاملا تصادفی با سه تکرار بر گوجه فرنگی رقم oula و برای اعمال تیمار بذرها، از غلظت های 0، 0/75، 1 میکرومولار براسینواسترویید و جهت اعمال تنش کادمیم از غلظت 150 میکرو مولار استفاده گردید و سپس شاخص های اکسیدنی مانند MDA، H2O2 و سایرآلدهیدها و همچنین فعالیت برخی آنزیم ها مانند کاتالاز و گایاکل پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تیمار براسینواسترویید در غلظت 0/75 میکرومولار تاثیر معنی داری بر پارامترهای آنتی اکسیدانی داشت و به ترتیب باعث کاهش 32 درصدی پرولین، 34 درصدی مالون دآلدیید و 46 درصدی H2O2 و کاهش فعالیت آنزیم های کاتالاز و گایاکل پراکسیداز به میزان 22 و 60 درصد گردید.

Keywords:

فلز سنگین , کادمیم , براسینواسترویید , گوجه فرنگی