برجسته سازی واژگان در اشعار احمد شاملو

هدف از ایجاد آشنایی زدایی که معمولا از طریق هنجارگریزی و همراه با برجسته سازی گفتار عادی در کلام صورت می گیرد،جلب توجه مخاطب به موضوع است. آشنایی زدایی روند عادی و مورد انتظار کلام را که جان و هیجانی ندارد و مخاطب رابرنمی انگیزد، برهم میزند و آن را تازه و برجسته میکند و با نمایانساختن دلالت های پنهان کلمات، خالق اثر ادبی را درزیباسازی کلامی یاری می رساند. یکی از روش های برجسته ساختن کلام، برجسته سازی واژگانی است که به اشکال مختلفیهمچون استفاده از واژه های ابداعی، واژه های کم کاربرد، واژه های متروک و محذوف در دوره ی خالق اثر، واژگان تلمیحیو غیره نمود می یابد. به نظر می رسد شاملو نیز در اشعار خود از این روش بهره برده است و به برجسته سازی کلامی خودتوجه نشان داده است.این جستار پژوهشی در صدد است مصادیق و شواهدی از انواع برجسته سازی واژگانی را در اشعار شاملو با توجه به 5 دفترشعری وی (آهن ها و احساس، 23، قطع نامه، هوای تازه وآیدا در آینه) مورد نقد و تحلیل قرار دهد و برای هر نمونه مصادیقیذکر نماید. نتایج نشانگر این هستند که شاملو از تمامی انواع برجسته سازی کلامی به نوعی در اشعار خود بهره برده و کارایی واژگان کهن و تکرار واژه نسبت به دیگر انواع بیشتر مشاهده شده است.

Keywords:

برجسته سازی , برجسته سازی واژگانی , شعر معاصر , شاملو