تحلیل و بررسی نظریه ها و مدل های مکان یابی عمومی در برنامه ریزی شهری

شهر، طی دهه های اخیر، از سوی اندیشمندان جغرافیا، جامعه شناسی، اقتصاد، جمعیت شناسی و برخی علوم دیگر، تعاریف متعددی از شهر ارایه شده است و جامعه شناسان از جمله انگلس و مارکس، شهر را محل تمرکز جمعیت، ابزار تولید، سرمایه، نیازها و احتیاجات و غیره می دانند که تقسیم کار اجتماعی، در آنجا صورت گرفته است. جغرافی دانان، شهر را منظره ای مصنوعی از خیابان ها، ساختمان ها، دستگاه ها و بناهایی می دانند که زندگی شهری را امکان پذیر می سازد. مطالعات بر اساس روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است. نظریات مکان یابی ابتدایی با توجه به غالب بودن اقتصاد بر پایه کشاورزی، بر اساس کسب بهینه سود در فعالیت های کشاورزی پایه ریزی شده بودند. اما به موازات پررنگ شدن نقش صنعت و گسترش تولید صنعتی، تغییر رویکردی در نظریات مکان یابی بوجود آمد، به نحوی که بتوان با صرف کمترین میزان هزینه بیشترین سود را به دست آورد. مکان یابی، فعالیتی است که قابلیت ها و توانایی های یک منطقه را از لحاظ وجود زمین مناسب و کافی و ارتباط آن با سایر کاربری های شهر برای انتخاب مکانی مناسب به منظور استفاده در یک کاربری خاص را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

Keywords:

مکان یابی عمومی , مدل های مکان یابی , شهر , برنامه ریزی شهری