نقش قاعده احسان در درمان فضولی بیمار و دیدگاه های فقهای عظام نسبت به آن

مسیولیت پزشکی، پاسخگو بودن پزشک در قبال خساراتی است که به بیمار وارد می کند و این خسارت، ناشی از انجام وظایف پزشکی است. اصولا اقدامات پزشکی دارای نتایج سودمندی هست، اما گاهی پزشک با توجه به اینکه همه سعی و تلاش خود را انجام داده؛ اما باعث ضرر و فوت بیمار شده است. اکثر حقوقدانان درمان فضولی بیمار را مصداق قاعده احسان می دانند. نظریات مختلفی درباره احسان بودن پزشک مطرح است: عده ای معتقدند ازآنجاکه پزشک قصد بهبودی و درمان بیمار دارد می توان پزشک را محسن و مشمول قاعده احسان دانست، البته معتقدند که نباید ضرر وارده بدون جبران بماند. عده ای دیگر معتقدند چون پزشک در قبال عمل خود اجرت دریافت می کند شامل قاعده احسان نمی شود؛ زیرا نه به نفع بیمار؛ بلکه به نفع خود عمل می کند عده ای قایل به تفصیل شده اندک معتقدند نمی توان یک حکم کلی در مورد محسن بودن یا نبودن فعل پزشک مطرح کرد؛ زیرا معیار در تحقق احسان عرف است و عرف در موقعیت های مختلف، متناسب با برداشتی که از نیت و قصد پزشک دارد او را محسن یا غیر محسن می شمارد. در این نوشتار که به روش تحقیق: به شیوه توصیفی و تحلیلی است و گردآوری مطالب به صورت کتابخانه ای و اسنادی است، سعی داریم مسایل مختلف و نظریه ها و قوانین مربوط به نقش قاعده احسان در درمان فضولی بیمار را به را مورد بررسی قرار دهیم.

Keywords:

پزشک , ضمان , جبران خسارت , قاعده احسان , فقها