تبیین لزوم اعمال سقف تعهد مصرف برای مشترکین غیر دایم (مطالعه موردی: روستاهای استان یزد)

با مهاجرت روستاییان به شهرها و تغییر بافت جمعیتی روستاها از سکونت گاه دایم و حضور افراد بومی در روستا به تفرج گاه و اقامت گاه افراد غیربومی، ماهیت خدمات رسانی شرکت های آب و فاضلاب روستایی در این روستاها دچار تغییراتی شده است. نوع حضور و مصرف این نوع ساکنین در روستاها باعث اختلال در شبکه آبرسانی و نارضایتی افراد بومی و ساکن در روستا می شود. با وقوع خشکسالی متمادی و مشکلات ناشی از کم آبی و هزینه های بالا استحصال آب، ارایه راه کار جهت مدیریت مصرف آب در این روستاها و جلوگیری از تبعات ناشی از برداشت بی رویه و خارج از عرف ساکنین غیردایم در روستاها بیشتر محسوس می شود. یکی از اقدامات باز دارنده انجام شده در این زمینه، اعمال تعرفه اقامتگاه غیر دایم با مبلغی بالاتر از قیمت بهای مصرفی مشترکین مسکونی در طبقات پایین مصرف برای این نوع ساکنین است. با توجه به افزایش هزینه های تامین آب و ثابت بودن قیمت آب برای این سکونت گاه ها، بازدارندگی این تعرفه عملا کمرنگ شده و نیاز به تجدیدنظر در برخورد تعرفه ای و یا تعیین سقف تعهد برداشت آب برای این اقامتگاه ها است. تحقیق حاضر ضمن بررسی موضوع فوق، وضعیت اعمال تعرفه اقامتگاه غیر دایم در روستاهای استان یزد را بررسی کرده است. در این راستا، چند پیشنهاد در خصوص تغییر رفتار با این مشترکین ارایه داده است.

Keywords:

اقامتگاه غیردایم , تعرفه , تعهد , آب بهاء