بررسی تاثیر گروه درمانی مذهبی و شناختی ‐ رفتاری بر عزت نفس و نگرش های زناشویی زندانیان مرد شهر قم

مقایسه آن با گروه درمانی شناختی ‐ رفتاری است.سوال پژوهش این است که آیا گروه درمانی به شیوه مذهبی و شناختی ‐ رفتاری، باعث افزایش عزت نفس و بهبود نگرش های زناشویی در زندانیان می شود پرسش نامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسش نامه نگرش های زناشویی، ابزارهای این پژوهش است. روش تحقیق، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است. جامعه آماری دربرگیرنده زندانیان مرد شهر قم در سال 1387 است، که از 72 نمونه در دسترس، 42 نفر با بالاترین نمره در عزت نفس و پایین ترین نمره در نگرش های زناشویی به صورت جایگزینی تصادفی در سه گروه 14 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروه های آزمایش (بر خلاف گروه گواه)، طی 12 جلسه در دو ماه، به شیوه مذهبی و شناختی ‐ رفتاری درمان گروهی شدند. پس از اجرای دو آزمون، داده ها به وسیله تحلیل واریانس یک راهه برای گروه های مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشانگر تاثیر معنادار گروه درمانی مذهبی و شناختی ‐ رفتاری بر افزایش عزت نفس و بهبود نگرش های زناشویی زندانیان است

Keywords:

گروه درمانی شناختی ‐ رفتاری , گروه درمانی مذهبی , نگرش های زناشویی , عزت نفس