جنگ در نظریه های هژمونیک روابط بین المللی: بازخوانی جنگ اشغال عراق از منظر رفتار هژمون

کشف علل جنگ در راستای درک بهتر و در صورت امکان جلوگیری از وقوع آن، یکی از عوامل پیش برنده دانش روابط بین المللی است. رفتار هژمون و دولت خواهان هژمونی، دستمایه اصلی نظریه های هژمونیک روابط بین المللی برای درک بهتر جنگ های هژمونیک، به ویژه جنگ هایی که میان هژمون مسلط و دولت چالشگر خواستار هژمونی است. در این راستا، هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی و نقد نظریات هژمونیک روابط بین المللی پیرامون جنگ عراق در سال 2003 برمبنای رفتار هژمون یا دولت خواهان هژمونی با تاکید بر تاثیر رفتار ایالات متحده در جایگاه هژمون است. روش پژوهش مطالعه کتابخانه ای و به صورت توصیفی تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان می دهد، هژمون جهانی و به طور خاص آمریکا، به دلیل فقدان گروه مرجعی از هژمون ها که پذیرش منزلت هژمون در آن به صورت کامل، متقابل و مسالمت آمیز صورت پذیرد، دو گزینه پیش رو دارد: نخست اینکه هژمون برای اعمال بیشترین میزان نفوذ، اقتدار و رهبری می تواند از طریق اقدامات مسالمت آمیز مانند ترویج هنجارهای جدید و اعمال رهبری مشروع مبتنی بر معیارهای پذیرفته شده از سوی دیگران عمل کند، یا در مسیری بسیار متفاوت به روش سنتی پیروزی در یک جنگ بزرگ یا توسل به زور در ابعاد محدود روی آورد. هرگاه وزن گزینه توسل به زور در سیاستگذاری های هژمون بیشتر شود، شرایط احتمالی منجر به جنگ با احتمال بالاتری پدید خواهند آمد.

Keywords:

ایالات متحده , ایران , عراق , هژمون , هژمونیک