بررسی رابطه کمال گرایی ، خودتنظیمی وخودمتمایزی، با رضایت زندگی در دانشجویان دانشگاه رازی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودمتمایزسازی، خودتنظیمی و کمالطلبی در پیشبینی رضایت زندگی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی ورودی سال 96-95 دانشگاه رازی بود که از جامعه فوق با استناد به جدول مورگان نمونه ای شامل 300 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. داده-ها با استفاده از پرسشنامه های رضایت زندگی(دینر و همکاران، (1985، کمال گرایی چندبعدی(هویت و فلت، (1991، خودتنظیمی (هافمن و کاشدن، (2010 و خودمتمایزسازی (اسکورن و فرایدلندر، (1988 جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. داده های حاصل از رگرسیون چندگانه به صورت همزمان نشان داد که همبستگی متغیرهای خودتنظیمی، کمال گرایی و خودمتمایزسازی با رضایت زندگی (0/57) میباشد. این سه متغیر در مجموع 0/32 درصد از تغییرات رضایت زندگی را پیشبینی میکنند. از نتایج این پژوهش میتوان استنباط کرد که متغیرهای خودتنظیمی، کمال گرایی و خودمتمایزسازی به طور معناداری رضایت زندگی را پیشبینی میکنند.

Keywords:

کمال طلبی , خودتنظیمی , خودمتمایزسازی , رضایت از زندگی