بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر مهرورزی بر تعارض زناشویی و احساس تنهایی مادران کودکان ناتوان هوشی(کم توان ذهنی)

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 360

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

EICC18_009

تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1398

Abstract:

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر درمان مبتنی بر مهرورزی بر تعارض زناشویی و احساس تنهایی مادران کودکان ناتوان هوشی(کم توان ذهنی) صورت پذیرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه ی مادران دانش آموزان مدارس استثنائی کم توان ذهنی واقع در منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بود که از طریق نمونه گیری هدفمند 30 نفر از مادران دارای نمرات بالاتر انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های احساس تنهایی )UCLAراسل (1996 و تعارض زناشویی MCQ-R (ثنائی و همکاران،(1375 بود. درمان مبتنی بر مهرورزی طی هشت جلسه یک و نیم ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون t گروه های مستقل استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که درمان مبتنی بر مهرورزی بر کاهش احساس تنهایی و تعارض زناشویی و افزایش رابطه فردی با خویشاوندان همسر و دوستان اثر بخش بودهاست، اما بر کاهش واکنشهای هیجانی اثری نداشته است. براساس نتایج، کاربرد درمان مبتنی بر مهرورزی از طریق کاهش احساس تنهایی و تعارضات زناشویی می تواند بر ابعاد فردی و خانوادگی زندگی مادران دارای فرزند ناتوان هوشی موثر باشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر مهرورزی , احساس تنهائی , تعارض زناشویی , ناتوان هوشی(کم توان ذهنی)

Authors

لیلا گلستانی

کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ایران

فروغ جعفری

دکترای مشاوره، استاد یار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحداسلامشهر، اسلامشهر، ایران