تاثیر آموزش طرحواره محور بر عشق ورزی، رضایت جنسی و رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش طرحواره محور بر عشق ورزی، رضایت جنسی و رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق استان گلستان بود.روش این مطالعه نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق استان گلستان بود. نمونه این پژوهش شامل 28 نفر(14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه گواه) بود که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند.به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک های عشق ورزی استرنبرگ، پرسشنامه رضایت جنسی هادسون و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ استفاده شد.در این مطالعه آموزش طرحواره محور به صورت هر هفته یک بار و به مدت 10 جلسه درمانی و هر جلسه 1/5 ساعت برگزار شد. پس از پایان مداخله به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش طرحواره محور باعث افزایش عشق ورزی و مولفه های صمیمت و تعهد شد. همچنین آموزش طرحواره محوررضایت زناشویی را افزایش داد. این در حالی است که با توجه به نتایج می توان گفت مداخله بر رضایت جنسی تاثیر معناداری نداشته است.بنابراین، می توان برای بهبود عشق ورزی و رضایت زناشویی از آموزش طرحواره محور استفاده کرد.

Keywords:

آموزش طرحواره محور , عشق ورزی , رضایت جنسی , رضایت زناشویی