فاکتورهای محدود کننده سطح نفوذ تولید فتوولتائیک در شبکه های توزیع شعاعی

محرک های انگیزشی فراوانی برای اتصال تولیدات پراکنده در شبکه های توزیع وجود دارد، ازجمله نداشتن آلودگی زیست محیطی، طبیعی بودن انرژی اولیه و تنوع زیاد، از بین این تولیدات پراکنده، رشد سریع استفاده از سیستم های فتوولتائیک نگرانی هایی را نیز ایجاد کرده است. تولید توان از طریق سیستم های خورشیدی فتوولتائیک مقدار و حتی جهت شارش توان در شبکه های توزیع را تغییر می دهد. این امر اگر بطور مناسب در شبکه تخصیص داده شود می توان از مزایای آن بهره مند شد. اما اگر سطح نفوذ آن بالاتر رود یا سازنده و میزان ظرفیت آن درست انتخاب نشود ممکن است چالش های عملیاتی مانند افزایش تلفات، افزایش ولتاژ و اضافه بار خطوط را در پی داشته باشد. از دو دیدگاه فنی و اقتصادی، برنامه ریزی و بهره برداری استفاده کنندگان و شرکت های توزیع تحت تاثیر ادغام اینگونه منابع تولید توان قرار خواهد گرفت. بنابراین مطالعات برنامه ریزی باید حداکثر سطح نفوذ تولید پراکنده فتوولتائیک را در نظر بگیرند، تا شاید تاثیرات آن در شبکه توزیع تجزیه، تحلیل و تکنیک های کنترل تعریف شود. سطح نفوذ تولید پراکنده فتوولتائیک در شبکه توزیع بوسیله عوامل فنی شبکه محدود می شود. در این میان افزایش ولتاژ و ظرفیت حرارتی خطوط جزء فاکتورهای اصلیمحدود کننده اتصال فتوولتائیک در شبکه توزیع می باشد. نتایج، میزان نفوذ منبع تولید پراکنده از نوع خورشیدی با ضریب توان واحد را با در نظر گرفتن قیود محدودکننده نشان می دهد.

Keywords:

تولید برق خورشیدی , شبکه توزیع شعاعی , برنامه ریزی توزیع توان , پروفیل ولتاژ