بررسی و تحلیل عنصر خطاب و طلب در ساقی نامه ها
Publish place: Journal of Lyrical Literature Researches، Vol: 16، Issue: 31
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 697
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-16-31_011
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1398
Abstract:
ادب غنایی فارسی گستره وسیعی دارد. یکی از انواع ادبی موثر، ساقینامههاست که در آن با دو نوع، ساقینامه و مغنینامه روبرو هستیم. شاعر با مخاطب قرار دادن ساقی غالبا از او باده میطلبد. مغنی نامه نیز در خطاب به مغنی است در طلب سرودن و نواختن. ساقی نامه ها را به دلیل خطاب های آنها، گاه شعر خطابی نامیده اند. با توجه به اهمیت عنصر خطاب و طلب در ساقی نامه و ضرورت شناخت عمیق تر آن به عنوان یکی از انواع گسترده متون غنایی، تحلیل خطاب ها و طلب های موجود در ساقی نامه از لحاظ شکل و محتوا، هدف این پژوهش تعیین گردید. این مقاله با روش کتابخانه ای و به شیوه تحلیلی توصیفی مورد بررسی قرارگرفت. با بررسی ساقی نامه ها معلوم می شود که در این نوع، تمامی خطاب ها به ساقی، مطرب و مغنی نیست؛ خدا، زاهد، ناصح، واعظ، محتسب، پادشاه و اشخاص و امور دیگر نیز مورد خطاب شاعران واقع شده اند. تمام درخواست ساقی نامه سراها نیز باده نیست، بلکه ساقی، حوض کوثر، فیض پیامبر، می عیش، جام دانش، می وحدت، می نیستی و ... نیز از درخواست های آنان است.
Authors
مهدی ملک ثابت
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد
سمیرا صدیقی مورنانی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد