برنامه ریزی معماری باغ جمشیدی

برنامه دهی معماری به عنوان پژوهشی کاربردی و نوعی از فرایند تصمیم گیری ازاواخر دهه 1960 به عرصه معماری وارد شد ولی با اندکی تامل برروی فعالیت آن درطول تاریخ نمی توان آن را جدا ازمقوله طراحی معماری دانست امروزه مابین فعالیت های متعدد درطراحی معماری برنامه دهی به عنوان یکی ازمراحل فرایند طراحی محسوب می شود که توسط آن طراح با موضوع و اهداف یک پروژه ی طراحی به خصوص درزمینه نیازهای استفاده کنندگان محیط و بستر پروژه آشنا می گردد و بصورتی منظم این اطلاعات و ایده های مناسب رادرسطوح مختلف مراحل طراحی به کارمیگردد. این مقاله ضمن معرفی ویژگی های برنامه دهی معماری ، به معرفی بخشی از مطالعات و تجربیات آموزشی نگارنده گان در دوره کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد شیراز در قالب یک نمونه موردی ، باغ جمشیدی شیراز واقع درتقاطع خیابان های انقلاب ومشیرغربی ، میپردازد.این باغ در بافت فرسوده قرار گرفته وعلی رغم پتانسیل های زیاد تا حدی از بافت شهری جدا مانده و این مسئله موجبات رکود در بستر و جداماندگی از فعالیت های زندگی شهری شده است . در حالیکه استفاده از پتانسیل های باغ مانند سرسبزی ، می تواند موجبات بهره وری اقتصادی مالک وغنای حس شهروندان وایجاد سرزندگی ونشاط در محیط شهری شود. این تحقیق برپایه یک تحقیق پژوهش کاربردی شکل گرفته است درمطالعات طراحی الگوهای متفاوتی ازبرنامه دهی و مراحل آن وجود دارد مقاله حاضر درپی آن است تا با مرور این الگوها و توسعه الگوی دورک به برنامه دهی معماری ،اهداف،سیاست ها وکانسپت های طراحی باغ می پردازد. اتصال این گونه (باغ جمشیدی)به خیابان وایجاد سرزندگی وبهره وری اقتصادی از اهداف ماست . برنامه دهی ، به خصوص در شرایط حاضر اقتصادی و حرفه ای در کشور، میتواند نقش بسزایی در پیشرفت حرفه ی معماری داشته و معماری کشور را یک گام نزدیکتر به سوی ایجاد معماری خوب بنماید. در این میان ضرورت دارد که با تبیین اهداف وتعریف کاربری وفعالیت مناسب وتدوین کانسپت ، به جایگاه صحیح بحث برنامه دهی معماری پی برد.

Keywords:

برنامه دهی معماری , برنامه دهی برای طراحی , جمع آوری و تحلیل اطلاعات , فرایند طراحی معماری , کانسپت