میدان های معنی شناختی واژگان نهج البلاغه

 نهج البلاغه چون قرآن دریای بی کرانی است که هرکس به سهم خود می تواند با توجه به استعدادی که دارد از آن برداشت کند. زمینه های صرف و نحو و بلاغت و زبان شناسی و همچنین علوم اعتقادی چون کلام و فلسفه و عرفان در این کتاب بشری بسیار بی همتاست. در این میان زبان شناسی از علومی است که به کمک آن می توان درهای غلتانی را صید کرد که نتایج شگفت آوری در معنی کلام امام علی (ع) آشکار می کند.  یکی از شاخه های زبان شناسی در این کتاب، بررسی واژگان اخلاقی یا اعتقادی است که دارای رفتارهای گوناگون چون اشتراک ( لفظی و معنوی) ترادف، تضاد و مانند آن هستند. بنابراین، در این جستار سعی ما تمرکز بر روی رفتار واژگانی است که چنانچه این رفتارها در متن های مختلف نهج البلاغه مشخص شود در استخراج معانی مختلف و تشکیل سیستم های معانی واژه اخلاقی یا اعتقادی در هر متن رفتار جدیدی دارد که این رفتار برگرفته از عوامل درون و برون زبانی است.  

Keywords:

کلید واژه ها: نهج البلاغه , زبان شناسی , معناشناسی , واژگان معنایی