مقایسه میزان اثر بخشی روش های تدریس فردی و گروهی در آموزش مبحث تفریق تکنیکی ریاضی پایه دوم دبستان شاهد کشاورز شهرستان فلاورجان

درس پژوهی در واقع نگاه تحلیل گرانه به تک تک اجزای تدریس است. معلمان در این مسیر به عنوان یک پژوهشگر با تکیه بر مستندات علمی و تجربی دست به پژوهش می زنند و درستی مفاهیم علمی را در محیط تجربی مورد آزمایش قرار می دهند. پژوهش حاضر به صورت کیفی از نوع درس پژوهی با عنوان بهبود روش تدریس تفریق به صورت تکنیکی در پایه دوم در مدرسه شاهد شهید مهدی کشاورز شهرستان فلاورجان اجرا گردید. این پژوهش با همکاری 6 نفر از آموزگاران پایه های اول تا سوم همین مرکز با هدف باز اندیشی و بازبینی بر اصول و کلیات آموزش ریاضی، عوامل موثر بر تدریس و یافتن راهکار مقابله با چالش های پیش رو در مسیر تدریس به اجرا در آمد. در این پژوهش روش های تدریس معمول را مورد بررسی و نقد قرار دادیم با همفکری یکدیگر روش های جدید آموزشی را به آزمایش گذاشتیم. از میان صحبت های همکاران مباحث علمی را برای تجربه در کلاس درس انتخاب کردیم. چالش های پیش رو را بررسی کرده و راه های مقابله با آنها را یافتیم. البته ناگزیریم که برخی چالش ها تنها با کمک آموزگار حل نخواهد شد اما آموزگار می تواند با استفاده از روش های ابتکاری خود راهکاری برای مقابله پیدا کند. در این مسیر برای دست یابی به اهداف مورد نظر خلاقیت معلم و دانش آموزان یکی از مهم ترین ابزارهای مورد استفاده خواهد بود

Keywords:

درس پژوهی , معلم , آموزش ریاضی , تفریق تکنیکی , جدول ارزش مکانی