بررسی مشکلات مدارس چندفرهنگی حاشیه ای شهر تهران (مورد مطالعه: مدارس ابتدایی ناحیه 6 منطقه 4)

اصطلاح چند فرهنگی مفهومی است که در سال های اخیر مورد تاکید تعلیم و تربیت قرار گرفته و منظور از آن این است که با توجه به گسترش ارتباطات بین کشورها و حرکت آنها به سوی نظامی جهانی و منطقه ای، مسئله اقوام، ملیت ها و تفاوت های فرهنگی بین آنها اهمیت ویژه ای دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مشکلات مدارس چند فرهنگی در دو بعد مشکلات آموزشی و مشکلات تربیتی است. بر طبق پیشینه پژوهش مشکلات آموزشی در پنج بعد شامل مشکلات یادگیری به دلیل دوزبانه بودن، عدم تناسب محتوا با فرهنگ، احساس حقارت به دلیل داشتن لهجه و عدم آشنایی معلمان با آداب و رسوم فرهنگ های مختلف طبقه بندی شدند. مشکلات تربیتی در سه بعد تعارض فرهنگی، مشکل در برگزاری مراسمهای مذهبی و فرهنگی و احساس خودکم بینی و اعتماد به نفس پایین در دانش آموزان دوزبانه دسته بندی شدند. روش پژوهش توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل 165 معلم مدارس ابتدایی پسرانه ناحیه 6 منطقه 4 شهر تهران است که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه محقق ساخته با 25 سوال جهت شناساییمشکلات مدارس چند فرهنگی از نظر معلمان توزیع شد. برای توصیف ویژگی های جمعیت شناختی در قالب نمودار، فراوانی، میانگین و شاخص های پراکندگی و آمار استنباطی شامل آزمون رتبه ای فریدمن و آزمون t مستقل استفاده شده است. نتایج نشان داد که مشکل در یادگیری به دلیل دو زبانه بودن، عدم تناسب محتوای آموزشی (مشکلات آموزشی) و فقدان مراسم متناسب با فرهنگ و قومیت های مختلف جز فرهنگ غالب (مشکلات تربیتی) به عنوان مهم ترین مشکلات مدارس چندفرهنگی شناسایی شدند. در پایان مشکلات رتبهبندی و متناسب با هریک پیشنهاداتی ارائه شد.

Keywords:

مدارس چند فرهنگی , تعارض فرهنگی , مشکلات آموزشی , مشکلات تربیتی