در پرتو انوار معنوی (تحلیلی از ساختار تجربه عرفانی عرفا در باب نماد نور)

نماد نور نشانه اصلی و کلید معنایی در فهم متون عرفانی است.یافتن دلالت معنایی نشانه های متون عرفانی به خاطر مناسبات منطقی و منظم درونی نشانه ها، درک ژرفای معانی را آسان می کند.به گمان در تفاسیری که عرفا از نور خدا ارائه می دهند اندیشه عرفانی اتحاد با مطلق سرمشق مفسران بوده است.معانی و مفاهیم نمادین نور بنا به تجارب عرفانی و روحانی صوفیه مختلف است، لیکن مسائل و موضوعات بنیادینی چون، خودشناسی ، خداشناسی و وحدت وجود در چارچوب اساسی تجربه عرفانی آنان نیز مشاهده می شود.در این نوشته سعی شده است که ضمن بسط و تحلیل ساختار معنایی و محتوایی تجارب مشایخ بزرگ و برجسته عرفان در مورد نور خدا ، بازتاب اندیشه های خداشناسانه عرفای نخستین نیز در گفتارهای آنان تشریح گردد.