بررسی مختصات (زبانی و ادبی) سبک خراسانی در دیوان شعر ملک الشعرا بهار
Publish place: National Symposium of Malek Shahr Bahar
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,471
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BAHAR01_039
تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398
Abstract:
سبک خراسانی طبق دوره و موقعیت جغرافیایی و تقسیم بندی های علمی، اولین سبک شناخته شده در شعر و زبان فارسی است.این سبک دارای مختصات ویژه ای است که در دوره های بعد جز در دوره ی بازگشت تکرار نشده است. کهنگی لغات و استعمال برخی از واژه ها و نکات دستوری و نحوی که امروزه کاربرد ندارد،از ویژگی های شاخص این سبک است.شاعران خاور زمین و خراسان کنونی به دلیل همان موقعیت جغرافیایی،علاقه ی وافری در به کار بردن آن مختصات دارند.قالب شعری این سبک،قصیده است که در شعر شاعران خراسان نمود ویژه ای دارد.در این میان برجسته ترین شاعر سرزمین خراسان با توجه به شواهدی که در دیوانش وجود دارد و بسیاری از ویژگی های سبک خراسانی که در دیوان شعر خویش لحاظ کرده و رعایت قالب عمده ی این سبک یعنی قصیده و بسامد بالای آن،ملک الشعرا بهار است.در این پژوهش به بررسی مختصات سبک خراسانی (زبانی و ادبی) در شعر بهار پرداخته ایم.
Keywords:
Authors
شیوا حیدری
مدرس دانشگاه فرهنگیان حکیم فردوسی البرز
مجید درویش
مدرس مرکز استعدادهای درخشان شهریار(دارالفنون)