تعیین اولویت سرمایهگذاری در کشت محصولات استراتژیک زراعی در استانهای مستعد کشور براساس خوشبینی و بدبینی در دادهها و اطلاعات (رهیافت تصمیمگیری چند شاخصه فازی)

امروزه کمبود منابع و امکانات تولید و از سویی افزایش روز افزون تقاضا، مدیران و برنامه ریزان اقتصادی را بر آن داشته تا به مسئله تخصیص بهینه منابع توجه بیشتری داشته باشند، این موضوع بخصوص در بخش کشاورزی به دلیل کمبود منابع و امکانات ووجود شرایط ریسک و عدم قطعیت ذاتی این بخش دارای اهمیت بیشتری می باشد. این پژوهش قصد دارد تا با توجه به شاخص های مهم و اساسی در تصمیم گیری های زراعی و با بهره گیری از داده ها و آمار سال های قبل، مناسب ترین استان های کشور را برای سرمایه گذاری در کشت محصولات زراعی استراتژیک تعیین نماید. روش های مورد استفاده در این پژوهش تاپسیس 1 و تاپسیس بازه ایی 2 می باشد. مزیت اصلی این پژوهش نسبت به سایر مطالعات انجام شده در این زمینه در بحث استفاده از منطق بازه ایی 3 در رتبه بندی و تعیین اولویت کشت محصولات زراعی استراتژیک به منظور وارد کردن شرایط ریسک و عدم قطعیت موجود در بخش کشاورزی و نوسانات شاخص ها می باشد. دوره زمانی استفاده شده در این تحقیق 10 ساله و از سال 1377 تا 1387 است. نتایج نشان می دهد که استان های خوزستان، مازندران، فارس، گیلان، گلستان، اردبیل، آذربایجان غربی و همدان به ترتیب رتبه های اول تا هشتم را در اولویت سرمایه گذاری در بخش زراعت کشور دارا هستند. همچنین الگوی فعلی سرمایه گذاری در بخش زراعت استان های کشور با حالت بهینه فاصله زیادی دارد.

Keywords:

محصولات استراتژیک زراعی , تصمیم گیری چند شاخصه , منطق فازی , تاپسیس , ریسک