رابطه استرس شغلی با سلامت روان رانندگان وسایل نقلیه عمومی

زمینه و هدف: رانندگی به عنوان یک شغل با سطح استرس بالا که به عنوان مشاغل حمل و نقل عمومی محسوب می شود، از اهمیت بسزایی برخوردار است و بررسی و شناخت استرس در این مشاغل می تواند در زمینه بهداشت روان رانندگان به کمک موثری بینجامد. از این رو پژوهش حاضر در حیطه روانشناسی و حمل و نقل ، با هدف بررسی رابطه ی استرس شغلی و سلامت روان رانندگان وسایل نقلیه عمومی انجام شده است. مواد و روش تحقیق: این تحقیق به صورت مروری و با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای جمع آوری شده است. یافته های تحقیق: استرس تحت عنوان فشار ناشی از نیازهای بیش از حد و محدودیت ها تعریف می شود و استرس شغلی زمانی اتفاق می افتد که بین نیازهای شغلی با توانایی ها ، قابلیت ها و خواسته های فرد هماهنگی وجود نداشته باشد. استرس به عنوان بخش جدا نشدنی شغل رانندگی می تواند از طریق تداخل با عملکرد ایمن راننده ، منجر به بروز حادثه شود که علاوه بر خود راننده سلامت افراد در جامعه را نیز تهدید می کند. هر اندازه ارتباطات موثری برقرار شود، کارکنان به احتمال کمتری دستخوش استرس می شوند.روابط بین افراد منبع بالقوه ای برای مقابله با استرس شغلی به حساب می آیند. نتیجه تحقیق: شغل رانندگی محدوده وسیعی از عوامل استرس زا را دربرمی گیرد. استرس شغلی یکی از مسائل بسیار پراهمیت است که می تواند جنبه های مختلف کاری و سلامت روان فرد از جمله رانندگان وسایل نقلیه عمومی را درگیر کند. بنابراین استرس در حین کار می تواند زمینه ساز مشکلات جسمی، روحی و رفتاری بوده که موجب کاهش و اختلال در عملکرد سازمان می شود. از جمله عواملی که می تواند در تعدیل استرس شغلی موثر باشد؛ مهارت های ارتباطی است. مهارت های ارتباطی نیز به مجموعه ای از توانایی های بالقوه و بالفعل افراد گفته می شود که به کمک آنها می توان به رفتاری قابل پذیرش و آگاهی بخش تا رسیدن به سطحی از رابطه عاطفی دست یافت. پرورش مهارت های ارتباطی، راهبردی موثر برای استرس شغلی محسوب می شود.

Keywords:

استرس شغلی , سلامت روان , رانندگان , حمل و نقل , نقلیه عمومی