القای اکسیداسیون پروتئین ، فعالیت پروتئاز، تغییرات گروه های تیولی و ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل در گیاه سیب زمینی(Solanum tuberosum) توسط نانو نقره و نیترات نقره در شرایط کشت در شیشه

هدف: در این تحقیق، به منظور مقایسه سمیت و تنش اکسیداتیو احتمالی ناشی از اعمال نانو نقره و یون نقره، اثر غلظت های مختلف آن ها بر بعضی از شاخص های بیوشمیایی مرتبط با اکسیداسون پروتئین ها در گیاه سیب زمینی مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روش ها: گیاهچه های سیب زمینی حاوی یک گره، به محیط کشت پایه MS حاوی غلظت های 10،2،0، و 20 میلی گرم بر لیتر از نانو نقره و نیترات نقره منتقل شدند. پس از 4 هفته، جدا کشت های رشد یافته به منظور اندازه گیری شاخص های موردنظر برداشت شدند. نتایج: محتوی پروتئین کل برگ در جدا کشت های تیمارشده با  نانو نقره  یا یون نقره، به جز در غلظت 2 میلی گرم بر لیتر از تیمار یون نقره، با افزایش غلظت کاهش نشان دادند. همچنین، تغییرات قابل ملاحظه ای در الگوی الکتروفورزی پروتئین های برگ در 5 باند پروتئینی مشاهده شد. محتوی گروه های کربونیل در تیمارهای نانو نقره و یون نقره با افزایش غلظت نقره افزایش یافت. محتوی تیول های پروتئینی و غیر پروتئینی به ترتیب کاهش و افزایش را نشان دادند. به علاوه، افزایش بیشتری در فعالیت پروتئاز و توان آنتی اکسیدانتی کل در جدا کشت های تحت تیمار یون نقره در مقایسه با نانو نقره مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که آسیب اکسیداتیو  در جدا کشت های تحت تیمار با نانو نقره بسیار بیشتر از جدا کشت های تیمارشده با یون نقره است و علاوه بر آزادسازی یون نقره، اثرات ویژه مرتبط با نانو ذرات هم می تواند در القای تنش اکسیداتیو ناشی از نانو نقره در گیاه سیب زمینی دخالت داشته باشد.  

Keywords:

تنش اکسیداتیو , پروتئاز , اکسیداسیون پروتئین ها , نانو نقره , گروه های تیول