نقش ادبیات مهاجرت در توسعه ی امور زنان در رمان های خالد حسینی

مهاجرت شاخص ترین ویژگی دو قرن اخیر است. جمعیت کثیری از مردم جهان در طی این مدت به دلایل متعدد سرزمین خود را ترک گفته اند و برای یافتن امنیت، رهایی از سرکوب، وزندگی بهتر در سرزمین های بیگانه اقامت گزیده اند. نزدیک به نیمی از جمعیت مهاجرین جهان را زنان تشکیل می دهند و تجربه ی مهاجرت تاثیرات خاص خود را بر زندگی آنان می گذارد.یکی از حوزه هایی که در آن تجربه ی مهاجرت و مهاجر بودن انعکاس یافته ادبیات مهاجرت است. در این تحقیق به بررسی فرصت هایی که ادبیات مهاجرت در توسعه ی امور زنان پدید می آورد، پرداخته می شود و این فرصت ها در دو رمان خالد حسینی، رمان نویس افغانی-امریکایی، با عناوین بادبادک باز (2003) و هزار خورشید تابان (2007) نشان داده خواهند شد. ادبیات مهاجرت از طریق نویسنده، شخصیت داستان، و خوانندگان خود ظرفیت تغییر در موقعیت و شرایط زنان را دارا است. نویسندگان مرد یا زن مهاجر از آن جا که از مراکز سرکوب و سانسور در کشورهای خود دور هستند، فرصت بیان تجارب خود را در ادبیات مهاجرت می یابند و در صورت کسب اقبال جهانی خود را صدای خفه شده ی ملت خویش می یابند. تاثیر ادبیات مهاجرت بر خوانندگان جهانی و ملی منجر به شکل گیری مطالباتی می شود که امکان اصلاح درشرایط زنان را میسر می سازد.

Keywords:

ادبیات مهاجرت , توسعه ی زنان , خالد حسینی , رمان