تبیین نقش آموزش در توسعه پایدار مطالعه موردی برنامه ریزی فضایی در حوضه آبریز هریرود

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 398

This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IRAF01_020

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1398

Abstract:

توسعه پایدار فرایندی است که علاوه بر تامین نیازهای نسل کنونی حفظ زیست بوم برای نسل آینده را نیز مورد توجه قرار داده است. برای تحقق این هدف آموزش را به عنوان محوریترین عامل برای توسعه پایدار تعریف کرده است که بر اساس آن با توانمندسازی انسانی، مهارتهای زیست محیطی و اقتصادی او ارتقا یافته به طوری که خود را عاملی در تحقق رفاه خویش تلقی کند. میتوان گفت این رویکرد با هدف کاهش مخاطرات محیطی ناشی از فروسایی طبیعت به دلیل کم توجهی انسان به توانش های محیطی شکل گرفته است. حوضه آبریز هریرود به عنوان ناحیهای جغرافیایی که از سوی کشورهای ساحلی آن به صورت یک جانبه مورد بهره برداری قرار گرفته در معرض فرسایش محیطی و بروز مخاطرات انسانی است. ایران و افغانستان هر یک جداگانه برنامه های توسعه ملی خود را اجرایی کرده و به نوعی دسترسی به منابع آبی را در این حوضه محدود کردهاند. برنامه ریزی فضایی به عنوان بعد کارکردی آموزش با در نظر گرفتن توانش محیطی این حوضه آبریز میتواند فرایند توسعه و دسترسی پایدار دو کشور به منابع آبی و تواناییهای زیست بوم آن را فراهم آورد. که لازمه آن عملیاتی شدن مولفه های چهارگانه آموزش برای توسعه پایدار است . این تحقیق با هدف بررسی نقش آموزش در تبیین چالشها، فرصتها و ترسیم چشم انداز های محتمل و ممکن توسعه پایدار برای ایران و افغانستان با روش توصیفی – تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که آموزش چگونه میتواند بسترهای شکل گیری فرایند توسعه پایدار را در حوضه آبریز هریرود فراهم کند یافته های تحقیق حاکی از آن است که برنامه ریزی فضایی به عنوان شکلی از جنبه کارکردی آموزش با ارتقای سطح کیفی عامل انسانی و کسب مهارت زیست محیطی، توسعه پایدار حوضه آبریز هریرود را با هدف پایداری دسترسی به منابع آبی آن برای کشورهای ساحلی این حوضه و حفظ اکوسیستم آن فراهم آورد.

Authors

حسن صدرانیا

دکترای جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی