تاثیر آموزش حضوری بر کاهش دشمنی و ناسازگاری نوجوانان

هدف انجام پژوهش حاضر تاثیر آموزش حضوری بر کاهش دشمنی و ناسازگاری نوجوانان شهر سیرجان می باشد.روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود ، جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان متوسطه شهرستان سیرجان در سال تحصیلی 1397 -98 بودند، حجم نمونه 30 نفر 15) نفر به عنوان گروه کنترل و 15 نفر به عنون گروه آزمایش) بوده است. ابتدا با استفاده از پرسشنامه مقیاس مهار افراطی – خصومت و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ 30 نوجوان که در مقیاس مهار افراطی – خصومت و طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ نمرات پایین تر از میانگین را کسب کرده اند به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش گروهی حل مساله قرار گرفته اند و در پایان دوره مجددا پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و نتایج از طریق آزمون کوواریانس یک طرفه، مورد تجزیه و تحلیل قرر گرفت. نتایج نشان داد که آموزش گروهی حل مساله در کاهش خصومت و طرحواره های نازسگار اولیه موثر بوده است.

Keywords:

حل مساله , کاهش خصومت , طرحواره های ناسازگاری , نوجوانان