رابطه امیدواری با اهمال کاری در معلمان مدارس خاص

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه امیدوری با اهمال کاری در معلمان مدارس خاص بود. شرکت کنندگان پژوهش 100 نفر از معلمان زن مدارس خاص بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه امیدواری اشنایدر و اهمال کاری تاکمن پرسشنامه امیدواری بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که، بین امیدواری با اهمال کاری مقدار r =-0/208 در سطح α=./05 معنادار است و این رابطه منفی و معناداری بوده نتایج حاصل بیانگر این مطلب است که امیدواری یک نفر از زندگی دلالت دارد بر خرسندی یا پذیرش اوضاع و احوال زندگی از سوی آن شخص و امیدوار به تغییر شرایط به حالت ایده آل است. در واقع افراد با امیدواری بالا بیشتر به هدف گزینی می پردازند، معلمانی که از نظر ذهنی نسبت به تغییر عملکرد دانش آموزان خود امیدوار هستند در اهمال کاری و کوتاهی در انجام آموزش خود در کلاس نسبت به معلمانی که نسبت به تغییر درعملکرد دانش آموزان خود امید کمتری دارند کمتر دچار اهمال کاری و بی توجهی نسبت به وضعیت آموزشی دانش آموزان خود می شوند.

Keywords:

امیدواری , اهمال کاری , کودکان استثنایی