مطالعه اثربخشی مفاهیم روان شناسانه شعر کلاسیک فارسی در ترمیم صدمات روانی زنان مبتلا به سرطان با تکیه بر انگاره های روان درمانی(تجربه موفق)

مقدمه و هدف:امروزه از شعر به عنوان ابزاری نسبتا کارا و مفید در کاهش مسائل روان شناختی بیماری ها استفاده می گردد. شاید سرطان از مهم ترین بیماری های هدف برای شعردرمانی گروهی باشد. این مطالعه با هدف تاثیر شعردرمانی گروهی بر امید، کیفیت زندگی و مشکلات روان شناختی زنان مبتلا به سرطان انجام شد.شرح تجربه موفق: در این مطالعه نیمه تجربی که در مرکز جامع سرطان استان مازندران در سال 1395 انجام شد، 29 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان در جلسات شعردرمانی گروهی شرکت کردند. در راستای تقویت توان مطالعه از یک گروه شاهد شامل 41 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان نیز استفاده شد که در جلسات شعردرمانی شرکت نمی کردند. البته از ویژگی های ورودی یکسان برای هر دو گروه استفاده شد. پروتکل مطالعه 8 جلسه شعردرمانی گروهی به صورت هفتگی بود. هر جلسه شعر درمانی90 دقیقه به طول میانجامید و در هر جلسه اشعاری منتخب از بزرگان شعر و ادب فارسی نظیر مولانا، حافظ، سنایی غزنوی، خیام، عطار، نظامی گنجوی، پروین اعتصامی، شهریار و ملک الشعرا بهار با مضامین گمان نادرست، چشم حس، شاد زیستی و خوش باشی، امید و امیدواری، صبر و بردباری، آزمایش و امتحان، دعا و انس با خدا، توکل بر خدا و قضا و قدر توسط درمان گر قرائت میشد. هر دو گروه بیماران پرسشنامه های امید، کیفیت زندگی و سنجش جنبه های خلقی را تکمیل نمودند، با این تفاوت که گروه شعردرمانی پرسشنامه ها را در سه مرحله، قبل از شروع جلسات و یک هفته و نیز دو ماه پس از پایان جلسات تکمیل نمودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد شعر درمانی گروهی به عنوان نوعی درمان کمکی می تواند ضمن افزایش امید، از میزان افسردگی و اضطراب درونی مبتلایان به سرطان تا حدی بکاهد و بر کیفیت زندگی آنان بیافزاید.

Keywords:

شعرکلاسیک فارسی , سرطان , روان درمانی