تحلیل معناشناختی بافت متنی خلود در قرآن کریم

در بافت متنی قرآن کریم، ریشه خلد/ خلود در توصیفی دقیق به عنوان برابرنهاده ی جاودانگی بشر در پیوستار زمان-فضای آن جهانی به کار رفته است. پیرامون واژگان کانونی و مرکزی بافت متنی قرآن تا کنون، جستارهای بسیار ارزشمندی پدید آمده است اما نظر به عدم وجود پژوهشی مستقل پیرامون خلود ، در این جستار، نگارنده کوشیده است تا با واکاوی رابطه های معنایی این واژه با واژگانی مانند تقوا و ایمان ، حیات و موت ، دوام و ابد و جنه و جحیم خلود را به عنوان واژه ای کانونی در بافت قرآن کریم، مورد بررسی معناشناختی قرار دهد و با بازخوانی شبکه معنایی خلود در بافت متنی قرآن، رابطه های معنایی این واژه و مدلول های مکانی و زمانی آن را شناسایی نماید. برآیند نهایی جستار پیش رو در درجه نخست، نشانگر وجود تصویر سه گونه از خلود در قرآن کریم است که عبارتنداز: خلود مشروط، خلود نامشروط و خلود جسمانی توراتی. بررسی شبکه معنایی خلود در قرآن کریم، حکایت از وجود رابطه معنایی هم نشینی و جانشینی میان خلود با دو واژه دوام و ابد به عنوان مدلول زمانی خلود، رابطه معنایی هم نشینی میان خلود با ایمان ، تقوا و نیز حیات داشت. از سوی دیگر میان واژگانی مانند جنه ، فردوس ، جنات عدن ، جنات النعیم و..به عنوان مدلول مکانی بهشت با خلود ایجابی و نیز میان واژگانی از دسته جهنم ، جحیم ، نار ، حطمه ، سعیر و...به عنوان مدلول مکانی دوزخ با خلود سلبی رابطه هم نشینی و ترادف برقرار است چنان که هرکدام از این دو شبکه معنایی وابسته به بهشت یا دوزخ با گروه متقابل خود دارای رابطه معنایی تضاد نیز می باشند

Keywords:

قرآن کریم , خلود , ابد , دوام , ایمان