مطالعه آزمایشگاهی تاثیر ابعاد اجسام شناور بر مقدار آب شستگی اطراف گروه پایه کج تحت شرایط مختلف هیدرولیکی و رقوم کارگذاری فونداسیون

در نظر نگرفتن نقش عوامل هیدرولیکی به ویژه حداکثر عمق آب شستگی در طراحی پل ها، یکی از مهم ترین عوامل تخریب این نوع از سازه ها می باشد. در شرایط سیلابی، تجمع شاخه و برگ و نیز تنه درختان در جلوی پایه های پل، با مسدود نمودن کامل یا بخشی از دهانه پل، باعث تغییر الگوی جریان و تسریع روند آب شستگی در اطراف آن شده و در نهایت عمق آب شستگی را افزایش خواهد داد. در تحقیق حاضر تاثیر ابعاد اجسام شناور بر حداکثر عمق آب شستگی در اطراف گروه پایه کج مورد بررسی قرار گرفت. پایه پل مورد بررسی متشکل از دو پایه مستطیلی شکل با ابعاد 5/2 در 5/3 سانتی متر که با زاوایه 28 درجه بر روی فونداسیونی با ابعاد 10 در 16 سانتی متر نصب گردید، می باشد. آزمایش ها برای عمق های نسبی (نسبت عمق جریان به عرض پایه) 7/3، 2/5 و 6/6، جسم شناور با عرض نسبی (نسبت عرض جسم شناور به عرض پایه) 6، طول های نسبی (نسبت طول در راستای جریان جسم شناور به عرض پایه) 2 و 3 و ضخامت های نسبی (نسبت ضخامت جسم شناور به عرض پایه) 5/0 و 1 در شرایط آب زلال انجام پذیرفت. مقایسه نتایج نشان داد افزایش عمق جریان تاثیر محسوسی بر حداکثر عمق آب شستگی ندارد. مقایسه نتایج نشان داد افزایش عمق جریان تاثیر محسوسی بر حداکثر عمق آب شستگی ندارد. تجزیه و تحلیل نتایج حاکی از آن است که افزایش ضخامت جسم شناور منجر به افزایش عمق آب شستگی (بطور متوسط به مقدار 29 درصد) نسبت به حالت بدون جسم شناور می شود. ولی با افزایش طول نسبی جسم شناور از میزان تاثیر آن کاسته شده و به 24 درصد نسبت به حالت بدون جسم شناور می رسد. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که به طور کلی حضور اجسام شناور در دامنه هندسه های مورد بررسی بطور متوسط باعث افزایش حداکثر عمق آب شستگی به میزان 29 درصد می گردد.

Keywords:

آب شستگی , اجسام شناور , رقوم کارگذاری فونداسیون , عمق جریان , گروه پایه کج