تغافل، موتیف برجسته اشعار غنایی وحشی بافقی

با مطالعه غزلیات وحشی بافقی متوجه نکته تقریبا پر بسامد و مضمون سازبرخورد شگفت انگیز و گاه توام با رنجش خاطر او از تغافل معشوق در برابر شیفتگی و نیاز عاشقی چون خودش میشویم. این موضوع به اشکال مختلف و به بیانهای دلنشین، چنان در دیوان وحشی جلوه گری کرده که به نظر میرسد در دیوان هیچ شاعری این چنین تاکیدی بر تغافل عامدانه و کاملا مشهود معشوق در برابر نیاز و شیفتگی عاشق، نمیتوان یافت. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی این موتیف در اشعار عاشقانه وحشی پرداخته و نشان میدهد که بسامد بالای بی اعتنایی های معشوق، باعث آمده که شاعری که هیج سخن تلخ به معشوق نمیگفته و طالب تغافل های دلنشین او بوده بر خلاف سنت شعری غزل از تغافل های دلسوز معشوقانه به سبکی خاص روی آوردو واسوخت در شعرش انعکاس یابد.

Keywords:

تغافل , معشوق , وحشی بافقی , عاشق , موتیف