آموزش به روش بحث در گروه های کوچک

مقدمه: تدریس به روش بحث در گروه های کوچک، امروزه بطور فزایند های به عنوان یکی از اجزای اصلی دوره کارشناسی دانشجویان علوم پزشکی مطرح شده است. یادگیری مبتنی بر حل مساله، به طور کامل از طریق این روش امکان پذیر است و بسیاری از دانشکده های علوم پزشکی که در گذشته از روش های سنتی برای آموزش دانشجویان استفاده میک ردند امروزه بر اهمیت استفاده اساتید از روش گروه های کوچک در برنامه های آموزشی اذعان دارند. علی رغم استفاده بیشتر از این روش در تدریس دروس علومپزشکی، دانسته های کمی درباره اهداف، شیوه های تدریس اثربخش و مزایای روش گروه های کوچک وجود دارد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر این است تا با بررسی و شناساندن مقوله تدریس به روش گروه های کوچک، اهمیت بکارگیری آن را آشکار نماید مواد و روش ها: مقاله حاضر کی مطالعه مروری است که با استفاده از منابع الکترونیکی، پایگاه های اطلاعاتی Pubmed و Science Direct و پژوهش های مرتبط از سال 1990 تا 2013 تدوین شده است یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه، ویژگی های استاد، جو گروهی بدون تهدید، تعامل گروهی، ارتبا ط آموزش نظری و بالینی، انسجام گروهی و منابع آموزشی که فرآیند حل مساله و تفکر فراگیران را تشویق نماید از مهم ترین ویژگی های اثربخشی تدریس به روش گروه های کوچک در دوره های نظام مند و یکپارچه مقطع کارشناسی علوم پزشکی می باشند.بحث و نتیجه گیری: تدریس به روش گروه های کوچک، کی روش تعاملی است که فرصت رشد ذهنی و فردی فراگیران را که به روش سنتی سخنرانی به آسانی امکان پذیر نیست، فراهم می نماید. این روش، یادگیری فعالانه را تسهیل می نماید و علاوه بر ارتقاء سطح یادگیری مفهومی، به فراگیران این امکان را می دهد که احساس استقلال نمایند و برای یادگیری خودشان مسیولیت پذیر باشند

Keywords:

بحث گروهی , تدریس , الگوهای تدریس