حمامها یکی از بناهای مفید و پرکاربرد در نیمه دوم قرن چهاردهم و پانزدهم بودند. این بناها و آداب استحمام بخشی از سرمایه های فرهنگی هر جامعهای، بخصوص در منطقه خاورمیانه هستند. بخاطر فرهنگ و آداب استحمام، همچنین تفکر و خالقیت معماران آن زمان زمینه الزم برای بروز فضاهای بسیار زیبا در حمامها بوجود آمد. متاسفانه امروزه بدلیل تغییر نیاز و نگرش مردم این بناهای با ارزش بدست فراموشی سپرده شده اند. امروزه تنها تعداد بسیار اندکی از آنها توانسته عملکرد اولیه خود را حفظ نماید؛ در سایر موارد یا تغییر کاربری پیدا کرده یا از بین رفته اند. استفاده از این بناها با کاربری جدید، برخی مواقع ضررهایی را متوجه آنها ساخته است. ازآنجایی که این حمامها فضاهای داخلی بسیار زیبایی دارند و هنوز هم برخی از زیبایها را منعکس می سازند بایستی کاربردهای جدید به گونهای باشند که مرتبط با ویژگیهای معماری آنها باشد. از سویی دیگر، با استفاده مجدد از این ساختمانها میتوان آنها را با کاربردهای جدید وفق داد بطوریکه بتواند پاسخگوی نیازهای ساکنین باشد البته بایستی در نظر داشت که حفظ طرح اولیه قسمت داخلی برای تحقق استفاده مجدد موفق ضروری می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی عواملی است که موجب زوال ساختمانها می گردد که آنهم نتیجه مستقیم تعاملات نیروهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ساختاری و نیز امکان استفاده مجدد آنها می باشد.