ارزیابی مرحله ای توابع عمق در راستای ارتقاء کارایی حیاط در خانه ها

گونه های متفاوتی از فضا در هر خانه موجود است که به لحاظ کارایی دارای جایگاه های متفاوتی می باشند. عکس العمل های عملکردی هر یک از بخش ها تاثیر غیرقابل انکار بر میزان کارایی و در نتیجه وزن هر فضا است. یکی از این فضاها که بر تغییرات این مقدار، تاثیر مهمی دارد، فضای حیاط است. لذا هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی و بررسی میزان راندمان عملکردی حیاط با تاکید بر مفهوم شعاع عملکردی در انواع مختلف گونه های خانه های سنتی ایران است. در راستای انجام فرایند یاد شده، از روابط ریاضی نحوه فضا استفاده خواهد شد که به طور خاص از توابع نزول عمق به منظور تجزیه و تحلیل و اثبات مسئله ی یاد شده، استفاده می شود. در ارزیابی با درنظر گرفتن تابع نزول عمق، نیاز به ایجاد اطلاعات کمی با استفاده از داده های کیفی پلان است. این فرایند بوسیله ترسیم گزاف ها یا نمودارهای توجیهی امکان پذیر می شود که در واقع همان استفاده از روش نحو فضا است. نتایج تحقیق نشان داد که کم شدن عمق و در نتیجه کاهش میزان شعاع کارکردی و در عین حال افزایش نفوذ موثر، در تعیین میزان کارایی عملکردی در حیاط موثر است. همچنین با توجه به تعریف مولفه کارایی عملکردی بهینه ، شعاع عملکردی موثر هریک از قسمت های فضا که در چهارچوب تعریف فضا قرار دارند رابطه مستقیم با ارزش فضا دارد

Keywords:

عمق نسبی , حوزه های نفوذ , کارایی فضایی , حیاط مرکزی