بررسی اثر ضخامت بر استحکام چسبندگی مخلوط رزین-پودر سیلیکا مورد استفاده در ساخت قایق های تندرو کامپوزیتی و مقایسه با ضخامت کم با استفاده از تحلیل تجربی

در این پژوهش، اثر ضخامت بر روی استحکام چسبندگی مخلوط رزین-پودر سیلیکا با استفاده از انجام تست بررسی می شود. امروزه، به دلیل وجود مزایای زیاد از سازه های کامپوزیتی زمینه‎پلیمری در صنایع مختلف از جمله صنایع دریایی بسیار استفاده میشود. اجزای اصلی برای ساخت سازه های کامپوزیتی زمینه‎پلیمری شامل رزین، تقویت‎کننده، چسب، پرکننده ها، هسته و ... میباشند. در بعضی از صنایع کامپوزیت برای کاهش ویسکوزیته رزین و اعمال آن در محل های شیبدار یا عمودی و یا استفاده در محل های دارای فضای خالی زیاد (به عنوان پرکننده)، از ترکیب رزین و پودر سیلیکا استفاده می شود. باید توجه داشت که از مخلوط رزین-پودر سیلیکا یا هر پرکننده‎ی دیگری، در هر ضخامت و تحت هر شرایط بارگذاری نمی توان استفاده نمود. در این پژوهش، از مخلوط رزین و پودر سیلیکا به عنوان اروزیل تعبیر می شود. با توجه به حساست موضوع، در این مقاله، با استفاده از ساخت نمونه های اتصال با بکارگیری اروزیل در ضخامت کمتر از 1 میلی‎متر و ضخامت‎های 6 و 13 میلی‎متر و انجام تست مطابق استاندارد ASTM D5868 چسبندگی و استحکام اتصال بررسی و مقایسه می شود. اروزیل مورد استفاده، ترکیب رزین پلی‎استر B130 ساخت شرکت کهر بوشهر و پودر سیلیکا است. نتایج تست ها نشان دادند که چسبندگی اروزیل در ضخامت‎های 6 و 13 میلی‎متر، کاملا متفاوت از چسبندگی اروزیل با ضخامت کمتر از 1 میلی‎متر بوده و همچنین، با افزایش ضخامت، استحکام برشی و چقرمگی به شدت کاهش می یابد.

Keywords:

کامپوزیت زمینه‎پلیمری , اتصال , اروزیل , ضخامت , چسبندگی , الگوی شکست , استحکام برشی , چقرمگی