تاثیرگذاری منظر محلات شهری به کیفیت محیطی ، بر اساس طراحی الگوی یک محله پایدار منطبق بر اصول معماری منظر ایرانی (نمونه موردی؛ محله 22 بهمن در کرمانشاه)

همزمان با دگرگونی در شهرها در نتیجه روند نوگرایی یا شبه نوگرایی تجربه شده، محله به عنوان یک واحد ارتباطی، اجتماعی، کالبدی نیز دچار دگرگونی شده است. از طرفی با توجه به اینکه تجربه طراحی مجموعه های مسکونی و شهری چند دهه اخیر در ایران عمدتا ناموفق بوده است، لزوم ارائه الگویی در مقیاس محله که پاسخگوی نیاز امروز و واجد ارزش های هویتی و شاخص های پایداری باشد بیش از پیش ضرورت خود را نمایان می کند. در این راستا پژوهش پیشرو بسوال اصلی الگوی مطلوب محله پایدار ایرانی چیست را مطرح می نماید. با توجه به بررسی در مقیاس محله و ساختار آن که دارای ابعاد فرم، عملکرد و معنا است؛ مفهوم منظر شهری شکل گرفت. بر این اساس به منظور ارائه الگوی محلات پایدار ایرانی؛ این پژوهش معطوف به بررسی تاثیر منظر شهری بر کیفیت محیط در الگوی محلات قدیم و جدید با نگاهی تحلیلی - تطبیقی است . اینتحقیق از نوع پژوهشی کاربردی و بر پایه مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، نظرخواهی از متخصصین شهری و تیز روش میدانی با مطالعه موردی محلات قدیم توان و جدید 22 بهمن در شهر کرمانشاه صورت گرفته و با بکارگیری مدل ها و آزمون های آماری و تیز ارزیابی شاخص های پایداری محلات به همراه نقشه های تحلیلی- توصیفی، داده ها تحلیل و در نهایت به معرفی الگوی محله پایدار ایرانی پرداخته است. تحلیل و بررسی های انجام شده، فرضیه های مورد بررسی در این پژوهش را که وجود رابطه مثبت بین متغیر منظر شهری و کیفیت محیط را مطرح می نمود تایید می کنند؛ از این جهت با ارتقا و یا کاهش سطح شاخص جای منظر شهری در هریک از الگوهای محلات مذکور، ارتقا و یا کاهش سطح کیفیت محیطی محلات را شاهد هستیم. از طرفی فرضیه مذکور با بررسی مطالعه موردی محله 22 بهمن در شهر کرمانشاه مورد تحلیل و تدقیق قرار گرفت هاست. در آخر نیز با توجه به شاخص های ارزیابی پایداری در مقیاس محله ای مشاهده گردید که کیفیت محیط و پایداری، مفاهیمی به هم وابسته و مرتبط هستند و محلاتی که واجد شاخص های کیفیت محیطی باشد و از سوی ساکنین آن محله با کیفیت شناخته شود محلاتی پایدار نیز هستند.

Keywords:

منظر شهری , کیفیت محیط , محله پایدار , معماری منظر ایرانی